 |
Pan Nic postanowił opisać swoje dotychczasowe życie. Dlaczego? Nie wiadomo. Niezwłocznie zakupił papier i przystąpił do działania. Próbował przypomnieć sobie wszystko naraz, ale pamięć była bardzo zaspana. „Pisz o tym, co teraz, a nie budzisz niepotrzebnie wszystko, co minęło”. Pan Nic nie słuchał rad. Bez pamięci przelewał słowa, niczego nie omijając. Rano okazało się, że i pamięć ma luki. Pan Nic nigdzie nie mógł znaleźć notatek. |
 |
Pan Nic znalazł pieniądze w swoim portfelu. Nie miał najmniejszego pojęcia na co mógłby je wydać. Wydało się przy okazji, że wydawanie pieniędzy nic dla pana Nic nie znaczy. Nie poluje na okazje, nie wie ile mógłby zaoszczędzić, gdyby czasem coś kupił. Pan Nic nie chciał się jednak tanio sprzedać. Postanowił odłożyć portfel do szuflady, a jeśli znajdzie go jeszcze raz, to wyrzuci pieniądze w błoto. Dlaczego? Nie wiadomo. |
 |
Pan Nic dostał prezent. Dlaczego? Nie wiadomo. Niczego się nie spodziewał, więc zaskoczenie było ogromne. Nie chciał psuć sobie niespodzianki, więc rozpakowywał go bardzo powoli. Mijała minuta za minutą, a zaskoczenie nie zmniejszyło się jakoś znacznie. Pan Nic postanowił się przespać. Rano od razu wróci do pracy i wszystko się wyjaśni. |
 |
Pan Nic poczuł się szczęśliwy. Dlaczego? Nie wiadomo. Na początku nic się nie działo. Szczęście delikatnie obwąchało pana Nic i niczego sobie nie robiąc, ułożyło się wygodnie. Pan Nic szybko poczuł się nieswojo. Jednak szczęście nie zając, więc tak łatwo nie ucieknie. Po jakimiś czasie wzajemnego badania zapachów, nic nie zwiastowało szczęśliwego końca. Pan Nic znalazł jednak rozwiązanie. Dni parzyste to szczęście, a nieszczęście – nieparzyste. W niedzielę pan Nic będzie odpoczywał. |
 |
Pan Nic postanowił, że nie cofnie się przed niczym. Miał bojowy nastrój, lecz nic nie przychodziło mu do głowy. Czy coś na niego napiera, aby musiał stawić opór? A może trzeba się z tego wszystkiego wycofać rakiem? Postanowienie spojrzało ze zdziwieniem na pana Nic. Miał się nie cofać, a tymczasem jest w zupełnym odwrocie. Postanowienie nie mogło czekać w nieskończoność. Pan Nic powstrzyma się na przyszłość z takimi postanowieniami. |
 |
Pan Nic przestał się spieszyć. Dlaczego? Nie wiadomo. Spiesz się podobno powoli, lecz pan Nic miał wrażenie ciągłego spóźnienia. Im wolniej się spieszył, tym bardziej był nie o czasie. Pośpiech kuł żelazo, póki gorące. Pan Nic walczył już nie tylko ze spóźnieniami. Czas uciekał nieubłaganie, a nic się nie zmieniało. Pośpiech i spóźnienia przypadły sobie do gustu, a Pan Nic był całkowicie wyczerpany ciągłą aktywnością. Ostatkiem sił wyrzucił zegarek, przespał kilka dni i doszedł do początkowej konkluzji. |
 |
Pan Nic kupił przewodnik po mieście. Dlaczego? Nie wiadomo. Wyszedł niczym turysta – żądny przygód i niezapomnianych wrażeń. Szybko okazało się, że tak przygody, jak i wrażenia nie bardzo chciały się z panem Nic zadawać. Zniknęły w gęstwinie ulic, niczego sobie nie robiąc. Pan Nic stracił kilka godzin, zanim wrócił do domu. Nic nie zobaczył i nawet nie był pewien, czy gdziekolwiek wychodził. |
