poniedziałek, 28 listopada 2011



Pan Nic się złamał. To jeszcze nie załamanie, ale niewiele brakuje, aby niewiele stało się czymś. Złamanie powinno się zrosnąć, ale pan Nic nie miał złamanego grosza. Co gorsze złamanie było w środku, a na zewnątrz nic nie było widać. Zewnątrz było jednak ciekawe co słychać u pana Nic. Zadzwonił dzwonek. Złamany pan Nic ruszył do drzwi. Wiedział, że nikomu nie otworzy. Taki otwarty na złamanie już więcej nie będzie.


środa, 9 listopada 2011


Pan Nic wyjrzał przez okno. Oprócz pięknej pogody nic nie było widać. Pan Nic postanowił pójść na spacer. Jakże ciepło i przyjemnie. Nigdzie żywej duszy. Panu Nic wszystko w duszy gra. Pojawiają się jednak ludzie. Coś nie gra. Duszno duszy pana Nic. Pan Nic marznie, choć mu ciepło. Z przerażającą brawurą podnosi wzrok na ludzi i patrzy im prosto w oczy. Nikt nie zwraca uwagi na pana Nic. Pan Nic zawraca. Już tu więcej nie wróci. Zamyka szczelnie okno. Pan Nic nie wyjrzy przez nie więcej.