.....

Pan Nic czekał na przyjście znajomego. Dlaczego? Nie wiadomo. Niedoczekanie, by miał się martwić upływającym czasem. Lecz wszystko wskazywało, że może jeszcze przyjść. Pan Nic poczuł się znajomo – niczego nie można być pewnym. Czas grał na niekorzyść znajomego, więc kolacja poszła w końcu spać. Następnego dnia do drzwi pana Nic zapukał nieznajomy. 

 

...

 

Pan Nic dostał telefon. Dlaczego? Nie wiadomo. Telefon jest gratis i dzwoni. Właśnie teraz. Ktoś mówi panu Nic, że może już dzwonić. Dzwoni w uszach. Pan Nic nie ma nikomu nic do powiedzenia, a tu miałby jeszcze przez telefon. Może rozmawiać przez wiele minut nic nie płacąc. Zbyt wiele by jednak nie zyskał. Przecież wcześniej pan Nic nigdy nie płacił za mówienie do kogoś. Do kogo? Pan Nic nie może sobie przypomnieć. Już mu niby coś dzwoni, ale…   

.......

Pan Nic nie chciał nikogo słuchać. Dlaczego? Nie wiadomo. Chodziły słuchy, że traci słuch i teraz to wszystko będzie tylko postępowało. Słuchy miały to jednak za nic. Jako że z definicji słyszą wszystko, postanowiły przypomnieć o sobie bardzo głośno. Na chwilę zrobiło się cicho i pan Nic nie miał już nic więcej do powiedzenia. Słuchał.

.....

Pana Nic zawiało. Dlaczego? Nie wiadomo. Czuł się nie najlepiej, a zawianie nic sobie z tego nie robiło. Zawiewało, dobierając się do środka pana Nic. Nie pomagały leki ani nastawienie. Zawianie nie chciało za nic minąć. Pan Nic wziął wszystko na przeczekanie. Niech sobie zawiewa i siedzi w środku. Pan Nic zawsze pod wiatr. 

........

 

Pan Nic znów był w szkole. Dlaczego? Nie wiadomo. Krążył jak gdyby nigdy nic po znajomych korytarzach, lecz towarzyszyło mu uczucie rosnącego niepokoju. Lekcja dawno się zaczęła, a pan Nic jest jak zwykle spóźniony. Nie wie, w której klasie i nikt nie potrafi mu pomóc. Niepokój też wydawał się osamotniony. Pan Nic zgubił go z oczu, ale w żadnej z klas nie mógł spotkać nikogo znajomego. Rozczarowany, udał się do szkolnej szatni. 

....... ... ......

 

Panu Nic zaczęło być wszystko jedno. Dlaczego? Nie wiadomo. Wszystko dawno wyniosło się z domu, a to jedno było bardzo słabowite. Pan Nic próbował wszelkimi sposobami pielęgnować to, co zostało. Próbował, ale jakiś czas temu. Teraz już nie pamiętał dokładnie, o co walczył. Jedno jednak nie dawało za wygraną. Postawiło wszystko na jedną kartę i poszukało wszystkiego przez ogłoszenie prasowe. Wszystko chwilę się ociągało, ale czego się nie robi dla starych znajomych. Chcąc nie chcąc, pan Nic przygotował kolację dla trojga. 

.....

Pan Nic postanowił opisać swoje dotychczasowe życie. Dlaczego? Nie wiadomo. Niezwłocznie zakupił papier i przystąpił do działania. Próbował przypomnieć sobie wszystko naraz, ale pamięć była bardzo zaspana. „Pisz o tym, co teraz, a nie budzisz niepotrzebnie wszystko, co minęło”. Pan Nic nie słuchał rad. Bez pamięci przelewał słowa, niczego nie omijając. Rano okazało się, że i pamięć ma luki. Pan Nic nigdzie nie mógł znaleźć notatek. 

 

........

Pan Nic znalazł pieniądze w swoim portfelu. Nie miał najmniejszego pojęcia na co mógłby je wydać. Wydało się przy okazji, że wydawanie pieniędzy nic dla pana Nic nie znaczy. Nie poluje na okazje, nie wie ile mógłby zaoszczędzić, gdyby czasem coś kupił. Pan Nic nie chciał się jednak tanio sprzedać. Postanowił odłożyć portfel do szuflady, a jeśli znajdzie go jeszcze raz, to wyrzuci pieniądze w błoto. Dlaczego? Nie wiadomo. 

 

.....

 

Pan Nic dostał prezent. Dlaczego? Nie wiadomo. Niczego się nie spodziewał, więc zaskoczenie było ogromne. Nie chciał psuć sobie niespodzianki, więc rozpakowywał go bardzo powoli. Mijała minuta za minutą, a zaskoczenie nie zmniejszyło się jakoś znacznie. Pan Nic postanowił się przespać. Rano od razu wróci do pracy i wszystko się wyjaśni.