wtorek, 16 października 2012



Pan Nic wstał i pomyślał o napisaniu listu. Mógłby napisać o wszystkim co mu leży na sercu. Niczego pan Nic nie musiałby pomijać. Nawet tego, co między wierszami. Serce jednak nie miało wierszy na sercu. Chciało prosto i z mostu. Pan Nic roześmiał się prosto w twarz. Tej twarzy serca nie znał. Pan Nic nie dał nic po sobie poznać i poszedł pisać. Listonosz znał się na takich sztuczkach. Napisać, a potem nie podać adresu. Niczego tak się nie wyśle. Dlaczego? Wiadomo.

 

4 komentarze:

  1. Wreszcie coś wiadomo u Pana Nic ! Zawsze te niewiadome, a teraz - proszę.

    OdpowiedzUsuń
  2. No właśnie, też mnie to ucieszyło :)

    OdpowiedzUsuń
  3. czy na prawdę wiadomo to wielka niewiadoma.

    OdpowiedzUsuń
  4. Wiadomo, że nic nie wiadomo, ale coś już wiadomo. Jest jeszcze ewentualność, że tak się tylko wydaje.

    OdpowiedzUsuń