Pan Nic zaczął prowadzić pamiętnik. Dlaczego? Nie wiadomo. Niewiele było do zapisania, a prawie nic do zapamiętania. Nic jednak nie zniechęciło pana Nic. Na zachętę kupił sobie wieczne pióro. Szybko okazało się, że nie ma ostrego pióra. Tym bardziej jego lekkości. Pan Nic pomimo wszystko pisał dalej, a nawet jak wyżej. Zaczął obrastać w piórka, a także stroić się w cudze. Niestety pisał na brudno i do szuflady. Przez wiele dni nie mógł odnaleźć do niej klucza. W końcu się udało. Pamiętnik pamiętał, aby pan Nic wszystko zapomniał. Każda kartka była pusta. Pan Nic poczuł się czysty.